Waakzaamheid, Comitee van.
Zie: *Tweede Wereldoorlog 2. Waakzaamheid, de. Herberg, hotel, restaurant, cafe en thans 'dance-club' te Koog. Herberg De Waakzaamheid wordt reeds genoemd in een gemeentelijk document uit 1626 en was mogelijk ouder. De naam 'Waakzaamheid' stamt overigens uit de *Franse tijd, tot die tijd stond de herberg bekend als De Jonge Prins. In tegenstelling tot andere horecagelegenheden in de Zaanstreek (zoals De Prins te Westzaan en De Jonge Prins te Wormerveer) werd de naam na de Franse tijd niet terugveranderd. In het dorpsleven van Koog nam de Waakzaamheid een vooraanstaande plaats in. Er werden bijvoorbeeld veilingen en openbare verkopingen gehouden, terwijl ook de toenmalige kolfbaan in de qrote zaal veelvuldig werd gebruikt. De sociale functie in het dorpsleven duurde tot in de 20e eeuw voort. Legendarisch waren de *spuitFeesten die de vrijwillige brandweer van Koog hier aan het eind van de 19e en het beain van de 20e eeuw eens in 3e twee jaar vierde. In deze tijd kreea De Waakzaamheid ook een Functie in de amateuristische kunstbeoefening in Koog, door uitvoeringen van toneel-jazz-tempel van zelfs internationale bekendheid. Reeds in de hongerwinter kwamen jonge jazz-musici hier bijeen voor jam-sessions en concerten na de oprichting van de 'Swing Society' gebeurde dit meer gestructureerd. Internationale coryfee‘ als Sidney Bechet en Billy Holiday musiceerden in De Waakzaamheid, zie voorts: *Jazz. In de jaren '70 en '80 wisselde De Waakzaamheid meermalen van eigenaar en leek de zaak uiteindelijk op sterven na dood. In 1985 kwam de zaak in handen van v.o.f. Van der Peet-Trossel, die De Waakzaamheid ingrijpend verbouwden. Na de heropening ontwikkelde De Waakzaamheid zich vooral tot 'danceclub' nog slechts incidenteel wordt er live-muziek gespeeld. Als een van de hoogtepunten werd de uitverkiezina tot 'beste zaal van Nederland' door muziekkrant Oor beschouwd (1988); sedertdien is De Waakzaamheid landelijk bekend als een der toonzettende zalen in de jongerencultuur.

Blad Wild! presenteert zaterdag het winternummer in Koog aan de Zaan
De Waakzaamheid: cosmopolitisch clubhuis

Koog a/d Zaan. Het maandblad Playboy spreekt in zijn novembernummer van het 'cosmopolitische karakter' van De Waakzaamheid in Koog aan de Zaan. En volgens het hoofdstedelijke blad Wild! dient elke club in het land een voorbeeld te nemen aan de 'club op het platteland' (Platte land ?). Het uitgaansblad presenteert zaterdag 17 november zijn winternummer in Koog. Eelko Anceaux, programmeur bij de dance-club, is het met de kwalificatie van Playboy eigenlijk wel eens. "Er zijn van die avonden, dat De Waakzaamheid voldoet aan de eisen waaraan een goede discotheek moet voldoen."

Een 'club' behoort zich volgens Anceaux te onderscheiden van andere tenten. "Je moet proberen het spannend te houden en spanning op te roepen. De mensen niet bevestigen in wat ze al weten. Dat kun je doen door de muziek die je draait en door de detors. En het is heel belangrijk dat er niet zo'n 'Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg-sfeer' hangt, zo echt Zaans. Daar letten we heel erg op. Steeds meer eigenlijk. We proberen geen mensen aan te trekken die alleen maar komen om te zuipen en voor de lekkere wijven. De portiers spelen daar bijvoorbeeld een rol in"

Anders gezegd: niet iedereen is welkom daar in de Koog. Eelco Anceaux wil er niet geheimzinnig over doen. De Waakzaamheid gaat volgens hem echter niet zo ver als bijvoorbeeld de Rotterdamse discotheek Nighttown, die mensen weigert die er 'te gewoon' uitzien. "Maar we weigeren wel mensen van wie we denken dat we er problemen mee krijgen", zegt hij."De Waakzaamheid onderscheid zich volgens Eelco met dat sociale aspect van de Amsterdamse RoXY en Mazzo. Om er direct aan toe te voegen dat de nadruk natuurlijk op de dansvloer ligt. "En daar zijn we vrij compromisloos in. Je komt op de dansvloer om te dansen. Punt uit." Waarbij het in de muzikale voorkeuren nog altijd voornamelijk house is wat de klok slaat in De Waakzaamheid, al wil men daar wel verandering in brengen. Eelko Anceaux: "We proberen het aanbod toch een beetje te verbreden. Dat is moeilijk. Er is nu eenmaal een grote groep die het helemaal gewend is om uit z'n dak te gaan op harde house. Als er ondere zwarte dansmuziek wordt gedraaid is dat voor een heleboel mensen slikken. Maar ik vind dat we het toch moeten proberen. "

Concerten

Bron: Typhoon 15 november 1990

Koog a/d Zaan- ERIK SCHEMP
De verontwaardiging is groot. Cafe-annex disco De Waakzaamheid biedt bezoekers de gelegenheid tot dwergwerpen. Een uit Australie overgewaaide liefhebberij, waarbij het er om gaat een lilliputter zo ver mogelijk weg te gooien. De kleine mensen doen weliswaar vrijwillig en tegen betaling mee, maar toch, al beheersen ze hun valtechnieken en komen ze op een matras terecht, gooien met personen is not done. "Het is gewoon voor de lol", verklaart Waakzaamheid-medewerker Eelco Anceaux vooraf tegen De Typhoon. Diverse instanties zien er de grap echter niet zo van in. Kranten en andere media reageren verontrust op het initiatief en de 'Belangenvereniging voor kleine mensen' spreekt haar afkeuring uit.

Het Koogse uitgaanscentrum verandert desondanks niet van gedachten, zo blijkt op de avond van tweede kerstdag. Achter in de zaal staat een grote kermisachtige stellage. 'Engelenhaar eten', vermeldt een groot bord. Daarnaast, in even opdringerige letters: 'dwergwerpen'. De toeschouwers die willen meedoen moeten een gulden 'toegang' betalen. Een trap leidt naar een kamertje met uitzicht op de volle dansvloer. Disco en house-muziek dendert door het gebouw. 'Engelenhaar?", vraagt een aardig meisje. Na het bevestigende antwoord overhandigt ze een grote suikerspin. Echt engelenhaar is in geen velden of wegen te bekennen. Een paar passen verder beheert een kerstman het onderdeel dwerg- werpen. De argeloze bezoeker ,en dat zijn er heel wat, wordt echter opnieuw verrast. Hij krijgt geen levende lilliputter aangeboden, maar een tuinkabouter van zo'n dertig centimeter hoog. Het is de bedoeling het plastic ventje op een papieren ster te gooien. Wie daar in slaagt, ontvangt een kerstmon van chocolade. De opluchting is groot. Niks smijten met mensen van vlees en bloed. De Waakzaamheid heeft toch meer niveau dan even werd gedacht. En dankzij de (terechte) verontwaardigde aandacht van de dagbladen loopt de discotheek nog aardig vol ook. Alle belanghebbenden kunnen tevreden zijn.
Bron: de Zaanlander 27-12-'91

Waakzaamheid vindt gewoon niet gek genoeg...
door Frenk der Nederlander en Berry Brinkhorst.

De Waakzaamheid oogt wat kaaltjes vanavond. Geen decor. Geen extravaganza. geen oogstrelende attracties. Een beetje te rustig voor een toonaangevende dance-club maar geen nood: de avond is nog jong. Het publiek aan de bar in het stemmige cafe-gedeelte wacht op de dingen die komen gaan. Want het mag dan een regular friday nite-event zijn, in de Waakzaamheid weet je van te voren nooit wat je te wathten staat. Misschien een vleugje uptuning-disto-trash-popcorn-power-soul-sex-acid-a-gogo-Funk?

Voorals nog onderscheidt de Waakzaamheid zich niet van een doorsnee jongerencafe al ontbreekt het geluid van de flipperkast en is in de verste verte ook geen snookertafel te bekennen. We nestelen ons in de riante driezitsbank onder de opzichtige kroonluchter. Er hangt iets broeierigs in de lucht. maar wat? En waar is toch die dansvloer? Rond middernacht gaan de schuifdeuren open en toont de Waakzaamheid haar ware identiteit. Als door een onzichtbare magneet aangetrokken verplaatst de massa zich naar de grote, vierkante zaal. De muziek - een mengeling van what's in a name, house, funk, soul en swingbeat - eist nu alle aandacht op. De tot dan toe afwachtende bezoekers reageren als een aspro in een glas water. Move your ass and your brain will follow!

"Sex en muziek, in die volgorde. Daar draait het al eeuwen om." zegt artistiek leider Eelko Anceaux (33). "De dj is essentieel. Hij bepaald de sfeer en kan een avond maken of breken. Regelmatig treden hier daarom dj's uit New York of Londen op. De Waakzaamheid is geen boerenschuur waar je al hossend meters bier kunt bestellen. We zijn alles behalve typisth Zaans. De kleinsteedse mentalited van 'doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg'. is aan ons niet besteed. "Wij proberen het publiek steeds weer op het verkeerde been te zetten."

In 1988 werd de Waakzaamheid door, Muziekkrant Oor uitverkoren tot 'beste concertzaal van Nederland'. Op dat moment was de historisthe herberg aan de oevers van de Zaan nog een van de pijlers van het clubcircuit, waarin groepen als De Dijk en de Frank Boeijen Groep furore maakten. 1988 was echter ook het jaar van the summer of love, en op de golven van de house-beat steeg de reputatie van de Waakzaamheid tot onbekende hoogte. Sindsdien heeft de Waakzaamheid zich ontpopt tot een toonaangevende trendsetter binnen de nieuwe jeugdcultuur "Om volwassen uit te gaan, hoef je niet meer naar de grote stad," doceert Anceaux: "De Waakzaamheid pretendeert als dance club iets te betekenen in Nederland. Het publiek verwacht van ons meer dan het gangbare instantamusement. Met opwindende acts, steeds wisselende decors en spannende feesten proberen we onze bezoekers keer op keer wakker te schudden. Je moet ze steeds weer een stapje voor zijn, anders worden ze blase.'

Het crea-team van de Waakzaamheid komt eens in de twee weken bij elkaar om nieuwe ideen uit te broeden. Onder het motto 'meligheid kent geen tijd' kwam aldus de Punica Oase tot leven, een avontuurlijke tocht met een rondvaartboot naar een nabijgelegen eiland. Ook de maandelijkse Bally-Hoo avonden gepresenteerd door de fameuze dj's Eddy de Clercq en Kho-Eng-Bo zijn inmiddels uitgegroeid tot ware klassiekers in het genre. Stoelendans, King Kong, dancers, Bibi & surprise: dat is pas supercalifragilisticexpialudocious. Of zoiets.

De feesten in de Waakzaamheid mogen best schokkerend zijn vindt Anceaux. "Drie jaar geleden hadden we een act met een vrouw die twintig meter lint uit haar vagina trok. Destijds maakte dat nog wel enige indruk. Maar tegenwoordig deinst het publiek nergens meer voor terug. Toch proberen we voordurend de grenzen te verleggen. Wat dat betrefd is het alleen maar gunstig dan we in Koog aan de Zaan zitten en niet midden in Amsterdam. De mensen komen speciaal voor de Waakzaamheid hier naar toe want verder valt er weinig te beleven. Dan maakt het een stuk makkelijker." De Waakzaamheid biedt plaats aan duizend personen maar om de bezoekers nog een beetje bewegingsvrijheid te gunnen stopt de teller op topavonden bij zevenhonderd. Ongeveer een derde van het publiek is afkomstig uit de Zaanstreek. De rest komt uit Amsterdam, de kop van Noord-Holland, de regio Haarlem en zelfs de Bollenstreek, de bakermat van de twee eigenaren: Bert van der Peet en Ton Trossel. Anceaux typeerd de bezoekers van de Waakzaamheid als 'gemotiveerde mensen die jong van geest zijn' oftewel het wat intelligentere kritische publiek in de leeftijd van van 20 tot 35 jaar. De Waakzaamheid is typisch een produkt van de house-revolutie. De onderlinge verschillen in achtergrond zijn groot maar iedereen respeceert elkaar. Problemen doen zich vrijwel nooit voor, de sfeer is relaxed. Aan de deur verdiend elke bezoeker het voordeel von de twijfel want zij geven kleur aan de tent.

Om ook buiten problemen te voorkomen patrouilleren elk weekeinde medewerkers in de directe omgeving van de Waakzaamheid. Luidruchtige bezoekers wordt vriendeijk doch dringend verzocht zich in toom te houden terwijl foutparkeerders het consigne krijgen de regel in acht te nemen. Anceaux: De relatie met de buurt is prima. Voor de politie zijn we het voorbeeld van hoe het moet. De enige met wie het niet boterd is een buurman die klaagt over geluidsoverlast.

Niet geheel ten onrechte want de matig geisoleerde Waakzaamheid is hard toe aan een rigoureuze onderhoudsbeurt erkent ook Anceaux. Het gebouw hangt van plakband en nietjes aan elkaar Omdat het pand zo oud is dreigen de fundamenten te verzakken. We zijn nu aan het kijken hoe we dan kunnen oplossen. (red. inmiddels is de Waakzaamheid geheel opgeknapt en geisoleerd)

Een rondgang door het monumentale perceel maakt duidelijk dat een ingrijpende renovatie geen sinecure is. Juist die wirwar van nauwe gangen trappetjes en donkere hoeken verleent de Waakzaamheid haar charme. Wie zich aan het geweld op de dansvloer wil onttrekken kan teretht bij de bar op het balkon of even op adem komen in een ruimte waar wat rustiger muziek wordt gedraaid.

"Dat is de kracht van de Waakzaamheid" zegt Anceaux. We noemen om een dance-club. maar je kunt ook lekker een biertje drinken aan de bar of onderuit zakken in een luie stoel. We willen geen trendy gelegenheid zijn maar alleen de dingen doen die we zelf leuk vinden. Dtn is onze stategie. En het werkt. Tegen sluitingstijd draaid de Waakzaamheid nog op volle toeren. Als de dj van vanavond er eindelijk genoeg van heeft, komt de danscarrousel langzaam tot slilstand. Voor de die-hards rest alleen nog een romantisthe wandeling langs de nabijgelegen Zaanse Schans. Met getto-blaster dat spreekt vanzelf.

Bron: Het Parool 27 februari 1992

TEXACO 1.

KOOG AAN DE ZAAN Het uitgaanscentrum De Waakzaamheid moet onmiddellijk stoppen met het gebruik van de naam Extaco bij zijn dansavonden. De directie van de olie-maatschappij Texaco heeft dat geeist in een fax-bericht dat gistermiddag is verstuurd naar De Waakzaamheid.

Als de eis vanmiddag niet is ingewilligd, iets dat een woordvoerder van De Waakzaamheid overigens laat weten wel te zullen doen dan staat het centrum een kort geding te wachten en een geldelijke eis van twintigduizend gulden per overtreding. De Waakzaamheid besluit vanavond een thema-maand die de afgelopen weken in het teken stond van commercials. Aan de maand is een zegelactie verbonden en er zijn enkele honderden T-shirts in omloop gebracht met het opschrift 'Wherever you go go Extaco' als variant op de gelijkluidende reclame-leus van Texaco. Texaco verwijt de uitbaters van De Waakzaamheid merkinbreuk. Door het gebruik van het logo van Texaco, een rode ster met een letter, waarbij de 'T' verruild is voor een 'E' pleegt de dancing bovendien inbreuk op het auteursrecht. Datzelfde geldt voor de slagzinnen die het centrum gebruikt zoals de sterk op die van de oliemaatschappij gelijkende zin 'Drank tanken? Aan Extaco-zegels denken'. Verder laat de maatschappij aan De Waakzaamheid weten, dat zij haar naam niet geassocieerd wenst te zien met de schreeuwerige subtitel van de thema-maand 'Drugs, drugs, drugs!', die oproept tot commerciele drugshandel.

Bron: Dagblad voor de Zaanstreek 9 mei 1992

TEXACO 2.

WAAKZAAM & OLIE In de reclamewereld weten ze het allang: alle publciteit, of die nu positief is of negatief, is reclame. Maar tot de advertentie-afdeling van het benzinemerk Texaco is deze wijsheid nog niet doorgedrongen.

De petroleummaatschappij zette afgelopen vrijdag een jurist aan het werk, nadat men had ontdekt dot de danceclub De Waakzaamheid in Koog aan de Zaan een Extaco-zegelactie was gestart. De actie maakte deel uit van een reclame-maand in de hippe discotheek. Op het programma stonden onder meer een Holland promotieavond, compleet met Zeeuwsch Meisje en Frau Antje, een sportsponsoring- show, een genotmiddelen-avond ('Drugs, drugs, drugs' en echte dope-beats) en een Tupperware-party. Elke consumptie aan de bar was goed voor een zegeltje. Wie een volle spaarkaart inleverde maakte kans op een extatisth weekendje Londen. De actie werd aangeprezen door middel van het bekende Texato-logo, zij het dat de T in de Waakzaamheidversie een paar plaatsen was verschoven. En het barpersoneel droeg T-shirts met de tekst 'Wherever you go, go Extaco'.

Texaco bleek echter helemaal niet blij met de gratis publititeit. In een brief op poten werd De Waakzaamheid gesommeerd de actie onmiddellijk te staken, anders zou de rechter worden ingeschakeld. Niet alleen was er volgens Texaco sprake van inbreuk op de merknaam en het auteursrecht van het logo, ook wensten de oliebaronnen niet geassotieerd te worden met 'drugs, drugs, drugs'. En of dat nog niet genoeg was: klanten zouden de Extacozegeltjes wel eens kunnen verwarren met ae echte bonnetjes, 'waardoor onze maatsthappij ernstige schade zou kunnen lijden'. De Waakzaamheid koos direct(?) eieren voor haar geld en stuurde een beleefd(?) briefje terug. De reclame-maand was immers toch al achter de rug. Bianca Vet van de disco: "Wat een sukkels, niet? We haddenn nog gehoopt dat ze zaterdag langs zouden komen, maar we hebben niets meer gehoord. Terwijl we toch een hoop reclame hebben gemaakt. Ik denk dat ze nog heel wat volle zegelboekjes kunnen verwachten." Overigens werd ook de Tupperware-party op het laatste moment afgelast. De dames van de afdeling Zaanstad hadden wel oren in een ruig nachtje, maar het hoofdkantoor verbood de huisvrouwen aan het reclamefestijn mee te doen.
FRENK DER NEDERLANDEN
Bron: Parool 14 mei 1992